ساحل امید

من همون جزيره بودم ، خاکي و صميمي و گرم ، واسه عشق بازي موجها ، قامتم يه بستر نرم ...

يه عزيز دردونه بودم ، پيشه چشم خيسه موجها ، يه نگين سبز خالص ، توي انگشتر دريا ...

تا که يک روز تو رسيدي ، توي قلبم پا گذاشتي...!!! غصه هاي عاشقي رو ، تو وجودم جا گذاشتي...

زير رگبار نگاهت ، دلم انگار زيرو رو شد ، براي داشتن عشقت ، همه جونم آرزو شد.

تا نفس کشيدي انگار ، نفسم بريد تو سينه ، ابر و باد و دريا گفتن ، حس عاشقي همينه.

اومدي تو سرنوشتم ، بي بهونه پا گذاشتي ، اما تا قايقي اومد ، از منو دلم گذشتي؟؟؟ رفتي با قايق عشقت ، سوي روشني فردا ، منو دل اما نشستيم ، چشم به راهت لب دريا...

ديگه رو خاک وجودم ، نه گلي هست نه درختي ، لحظه هاي بي تو بودن ، مي گذره اما به سختي!

دل تنها و غريبم ، داره اين گوشه ميميره ، ولي حتي وقت مردن ، باز سراغتو ميگيره..... ميرسه روزي که ديگه ، قعر دريا ميشه خونم ، اما تو درياي عشقت ، باز يه گوشه اي مي مونم.

من همون جزيره بودم ، خاکي و صميمي و گرم ، واسه عشق بازي موجها ، قامتم يه بستر نرم ...

يه عزيز دردونه بودم ، پيشه چشم خيسه موجها ، يه نگين سبز خالص ، توي انگشتر دريا ...